Epey tozlanmış buralar.. Tozlar etrafa saçılırken çok fazla şey birikti, çok fazla şey değişti. Camlar temizlendi, hatalar farkedildi, hata sanılanlar onarıldı, yaralar sarıldı hatta yenileri açıldı... uzun zamandır kaleme alamadığım çok şey oldu... kafam biraz karışık bu yüzden. nereden başlamak gerektiğini bilemiyorum.
Cem -Hoşçakal diyor şuanda kulağımda.. şöyle bir dönüp baktığımda aslında çok insana hoşçakal dedim ben. Kiminin yüzüne sesli sesli söyledim, kiminin hala haberi yok. Bazı insanlara kolay veda edebiliyorsunuz ama bazıları var ki... işte düğüm onlarda.. aslında onlara da veda ettim. sadece yüzlerine söyleyemedim...
Bugün kırgınlıklarımı neden finalize edemediğimi düşünüyordum...Karşınızdaki insana duyduğunuz sevgiye göre kırgınlık ve onun tamiri de değişiyor malum. Şunu anladım ki zaten benim için hayatımın renkleri olan arkadaşlarıma değilde gönlümde özel oda ayırdıklarıma kırılıyorum yada güceniyorum ben.. Zaten normalide budur ancak eskiden bende işler biraz daha farklıydı... Sorun şurda; senin bu denli kıymet verdiğin insanlar sana bu denli kıymet vermiyor... hal böyleyken de sende oluşan hasarı tamir etmek için bir çaba sarfetmiyorlar. Kendileri için bir sorun olmadığından seninde aynı olduğunu düşünerek yollarına devam ediyorlar. Hata ise senin hala sevilme ve kırıklarının yapıştırılmasını beklemen... bekleme.. o kırıklardan ömür boyu su sızmaya devam edecek.. sen yenilerinin oluşmasına izin verme.. koru kendini...
